Γνωμικό 61

Η μεγαλοφυΐα γεννιέται, δεν διδάσκεται.

Βίκτωρ Ουγκώ

Κωνικές τομές. Άσκηση 7

Πίνακες. Άσκηση 10

Βίκτωρ Ουγκώ

Victor Hugo ( 1802-1885 , Γάλλος συγγραφέας)

Υπήρξε ποιητής και μυθιστοριογράφος, η πιο εξέχουσα φυσιογνωμία του Ρομαντισμού στη Γαλλία. Κύρια έργα του "Οι Άθλιοι" και η "Παναγία των Παρισίων" για τα οποία είναι γνωστός σ' όλο τον κόσμο. Στη Γαλλία πάντως εκτιμάται πολύ και για την ποίησή του.

Πηγή : gnomikologikon.gr

Περισσότερα : wikipedia.org

Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα το 1986

Το ερημονήσι – 1972

 Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Λίνος Κόκοτος

1. Ρένα Κουμιώτη

Γεια σου Απρίλη
γεια σου Μάρτη
και πικρή Σαρακοστή

βάζω πλώρη και κατάρτι
και γυρεύω ένα νησί
που δε βρίσκεται στο χάρτη.

Το κρατάνε στον αέρα
τέσσερα χρυσά πουλιά
δε γνωρίζω εκεί πέρα
ούτε κλέφτη ούτε φονιά
ούτε μάνα και πατέρα

Τα λουλούδια μεγαλώνουν
κάθε νύχτα τρεις οργιές
τις ακρογιαλιές ισκιώνουν
και τα δέντρα στις πλαγιές
σαν καβούρια σκαρφαλώνουν.

Μες στης ερημιάς τ’ αγέρι
όλα αγιάζουνε μεμιάς
πιάνεις του Θεού το χέρι
και στα κύματα ακουμπάς
σαν άγριο περιστέρι.

Γεια σας έχτρες γεια σας μίση
και γινάτι καθενός
άμα βρεις το ερημονήσι
όλα τ’ άλλα είναι καπνός

μια φορά να το ‘χεις ζήσει».

Συστήματα. Άσκηση 33

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο – 1996

Στίχοι: Μάρω Βαμβουνάκη
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
1. Πυξ Λαξ
2. Διονύσης Τσακνής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Φίλιππος Πλιάτσικας

  Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
 της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
 αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
 οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να `σαι
 στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

  Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ’ τη λήθη
 Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
 οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
 μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
 που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
 στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

  Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
 στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
 δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
 κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

  Ό, τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
 για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
 δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
 ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ πολύ
 για σένα, πολύ για σένα

  Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
 στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
 δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
 κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

  Ό, τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...